...ΞΕΡΕΤΕ, ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ!

Δεν είναι Μέσι ή Κριστιάνο. Δεν είναι πρόσωπο του life style ή της διαφήμισης. Είναι ο αρχηγός. Τελεία. Αυτός που υπερτόνισε την αξία του περιβραχιόνιου. Που έδωσε ακριβή έννοια στην κατά τ` άλλα υπερβολική έκφραση «παίκτης σημαία». Ο Στίβεν Τζέραρντ είναι ένα πρότυπο που σε εμπνέει να γράφεις και να λες γι` αυτόν τσιτάτα. Γήινα τσιτάτα. Να του αποδίδεις αξίες που μυρίζουν παράδοση κι όχι στατιστικά για τα αντίπαλα δίχτυα και τις γκόμενες της διπλανής... πασαρέλας.
Οταν έφυγε από τη Λίβερπουλ ήταν πραγματικά ένα τέλος εποχής. Μιας εποχής που δεν ήταν η πιο επιτυχημένη στην ιστορία του συλλόγου, αλλά καθόλου ασήμαντη αν θυμηθούμε το έπος της Κωνσταντινούπολης και μερικά άλλα περιστατικά στα 17 χρόνια που ο Τζέραρντ φόραγε τη φανέλα.
Στα 35 του είχε πάρει τη δύσκολη και τίμια απόφαση να φύγει από τη Λίβερπουλ. Κάτι περισσότερο από ένα χρόνο αργότερα και με συνεπή παρουσία στο εξωτικό ποδοσφαιρικά LA, κρέμασε τα παπούτσια του. Δευτερότριτη είδηση στα αγγλικά μέσα, στα ψιλά στα υπόλοιπα. Ετσι είναι η πουτάνα η δημοσιότητα. Για να είσαι στο επίκεντρό της πρέπει να κάνεις κορδέλες και στο τερέν και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
«Το πρωτάθλημα δεν μπορεί να κερδιθεί στις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, όμως μπορεί να χαθεί». Κουβέντα του Τζέραρντ είναι αυτή όταν η Λίβερπουλ ξεκίναγε με απανωτές ήττες τη σεζόν. Κουβέντα στρογγυλή, που δείχνει την σκέψη και την έκφραση του ανθρώπου. Αυτός ήταν ποδοσφαιρικά ο Γεράρδος. Απλός, ουσιαστικός, συγκεντρωτικός. Αφηνε τα τσαλίμια για τους άλλους και αναλάμβανε τα άμεσα, αυτά που έπρεπε να γίνουν. Εκανε τις καθαρές εξηγήσεις στο γήπεδο, με τους συμπαίκτες και τους αντιπάλους του. Ξέρετε, είμαι ο αρχηγός. Κερδίσω, χάσω, είμαι ο αρχηγός.