Ο φίλος μου ο... Αελάρας!!

  

Αφιερωμένο από  ένα φίλο μου και  συνάδελφο!!

Ο φίλος μου ο Αελάρας!! (Ένας από τους χιλιάδες της πόλης..) Η τύχη τα ‘φερε να ζω στη Λάρισα εδώ και είκοσι χρόνια και οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις τον τελευταίο καιρό μου χάρισαν νέες γνωριμίες με ανθρώπους της όμορφης πόλης . Μεταξύ αυτών κι ο φίλος μου ο Αελάρας , που όμως τα τελευταία χρόνια περνάει μεγάλο ..ζόρι…!! Βέβαια όταν ήρθα στην πόλη γνώριζα και θαύμαζα κι εγώ (μερικές φορές ζήλευα κι όλας , με την καλή έννοια) τα πάντα γύρω από το καμάρι της πόλης ,την ομάδα της ΑΕΛ όσο κι αν κάποιες φορές η ομάδα αυτή με πίκρανε προσωπικά (Πανσερραϊκός γαρ)… Γνώριζα φυσικά και την τρέλα των Λαρισαίων για την ομάδα τους (λόγω συζύγου από πρώτο ..χέρι!!) , όμως η γνωριμία με το φίλο μου τον Αελάρα μου έδωσε και μια άλλη οπτική κάποιων (δυστυχώς πολλών) ανθρώπων που βιώνουν ένα δράμα!! Είναι οι άνθρωποι που λατρεύουν την ομάδα τους , δικαιολογημένα καθώς έχουν ζήσει μεγάλες στιγμές , ζουν και αναπνέουν γι’αυτήν όμως έχουν ένα τεράστιο πρόβλημα … Δεν μπορούν να τη βλέπουν!! Δεν μπορούν να βλέπουν ένα «πλαστικοποιημένο» δημιούργημα , μία ομάδα « άνοστη» «άχρωμη» «άοσμη» μια ομάδα σαν όλες τις άλλες που δυστυχώς κυριαρχούν στο χώρο του επαγγελματικού (ο θεός να το κάνει) ποδοσφαίρου… Είναι οι άνθρωποι που δε θέλουν να συμβιβαστούν με τη «νέα τάξη» πραγμάτων που θέλει τα πάντα να ξεπουλιούνται στο βωμό της συμμετοχής σε κάποια super (ο θεός να την κάνει) leage.. Είναι οι άνθρωποι της πόλης που δεν μπορούν να ανεχτούν να ξεφτιλίζονται και να υποτιμάται η νοημοσύνη τους από τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις και συμπεριφορές ενός ανθρώπου που κατά πως φυσάει ο άνεμος πορεύεται , αθετεί υποσχέσεις που ίδιος δίνει , υπογραφές που ο ίδιος βάζει και που φυσικά καμία σχέση δεν έχει με το παρελθόν αυτού του ιστορικού σωματείου (που πρέσβευε ακριβώς τα αντίθετα!!). Όμως ο φίλος μου ο Αελάρας ζει κι ένα άλλο δράμα!! Δεν τον καταλαβαίνουν τ’αδέρφια του !! Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που αγαπάει και που εκπροσωπεί η ομάδα του είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που οι ίδιοι τώρα υποστηρίζουν!! Είναι αυτοί που έχουν ξεχάσει (ίσως και λόγω της αγάπης τους για την ομάδα τους) πως η ομάδα αυτή αγαπήθηκε και θαυμάστηκε (κι όχι μόνο από Λαρισαίους) ακριβώς για τα αντίθετα από ό,τι κάνει σήμερα !!! Γιατί μπόρεσε και ύψωσε ανάστημα , γιατί δεν σύρθηκε στο άρμα κανενός γιατί έκανε με λίγα λόγια την επανάστασή της !! Σήμερα ; Ποιος μπορεί να το πει αυτό; Ο φίλος μου ο Αελάρας (είπαμε ένας από τους χιλιάδες) λοιπόν έχει πάθει το εξής : Δεν μπορεί να αναπνεύσει!! Έχει χάσει το «οξυγόνο» του και κυρίως έχει χάσει το μεράκι του για ένα από τα πιο ωραία δρώμενα του πλανήτη: το ποδόσφαιρο!! Πόσο κρίμα!!! Το θέμα λοιπόν είναι τι κάνουμε τώρα; Τι κάνουμε εμείς οι φίλοι του ; Θα τον αφήσουμε να υποφέρει ; Ή μήπως πρέπει με κάποιο τρόπο να τον βοηθήσουμε να ξαναβρεί το κέφι του ; Ελάτε τώρα φίλοι Λαρισαίοι το εμπόδιο δεν είναι και τόσο ψηλό….μάλλον «κοντό» θα το έλεγα …. Ένας Σερραίος φίλος.