H Ίδρυση
Δεκατέσσερα χρόνια νωρίτερα από την Λίβερπουλ, το 1878, είχε ιδρυθεί η Έβερτον η οποία αγωνιζόταν στο Άνφιλντ από το 1884. Ο ιδιοκτήτης του γηπέδου, Τζον Χούλντινγκ, ζήτησε το 1891 αύξηση του ενοικίου, με την τότε διοίκηση της Έβερτον να αρνείται να πληρώσει και να μετακομίζει στο Γκούντισον Παρκ, όπου αγωνίζεται μέχρι και σήμερα. Στο Άνφιλντ παρέμειναν μόλις 3 παίκτες της Έβερτον οι οποίοι αποτέλεσαν την βάση για να ιδρυθεί ο νέος ποδοσφαιρικός σύλλογος. Ο Χούλντινγκ διόρισε τον Τζον Μακ Κένα προπονητή και αγόρασε 13 Σκωτσέζους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές οι οποίοι μαζί με τους 3 εναπομείναντες αποτέλεσαν το πρώτο ρόστερ της ομάδας. Η αρχική ονομασία της ομάδας ήταν «Everton FC and Athletic Grounds Company plc», αλλά η αγγλική ομοσπονδία αρνήθηκε να την αναγνωρίσει με αυτό το όνομα, με αποτέλεσμα να μετονομασθεί σε «Liverpool FC». Ο πρώτος αγώνας της ομάδας έγινε στην έδρα της στις 3/9/1892 εναντίον της Higher Walton όπου η Λίβερπουλ επικράτησε με 8-0.
Η συμμετοχή στο πρωτάθλημα
Η Λίβερπουλ έκανε αίτηση συμμετοχής στο εθνικό πρωτάθλημα η οποία όμως αρχικά απορρίφθηκε. Έτσι ξεκίνησε να παίζει στο τοπικό πρωτάθλημα του Λάνκασιρ. Την πρώτη χρονιά κατάκτησε το πρωτάθλημα και τη δεύτερη το κύπελλο κερδίζοντας μάλιστα στον τελικό την συμπολίτισσα Έβερτον. Μετά από αυτές τις επιτυχίες κλήθηκε στο εθνικό πρωτάθλημα. Συμμετείχε στην δεύτερη κατηγορία, στο οποίο τερμάτισε αήττητη κερδίζοντας την άνοδο στην μεγάλη κατηγορία της Αγγλίας. Το 1896 τα χρώματα της ομάδας από μπλε και άσπρο άλλαξαν σε κόκκινο και άσπρο.
Οι δύο σερί τίτλοι και η... 24χρονη ξηρασία
Μέχρι και την περίοδο 1921-22, η Λίβερπουλ δεν είχε να επιδείξει κάτι καλό αφού ο τελευταίος τίτλος της, ήταν αυτός του 1906 αλλά η δεκαετία του 1920 ήταν ένα πραγματικό όνειρο. Ο προπονητής που έφερε το πρωτάθλημα πίσω στο Άνφιλντ, ήταν ο David Ashworth, ο οποίος μέχρι πρότινος ήταν διαιτητής, και κατέκτησε δύο συνεχόμενους τίτλους (1921-22 και 1922-23). Μέχρι και τη δεκαετία του 1930 η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή ήταν το 1928 με την αύξηση των θεατών στην κερκίδα του Kop στους 28.000 καθώς δεν κατέκτησε τίποτα όλα αυτά τα χρόνια και τερμάτιζε στη μέση της βαθμολογίας. Η Λίβερπουλ έμεινε για 24 ολόκληρα χρόνια χωρίς τίτλο.
Το πρωτάθλημα, ο Paisley και ο υποβιβασμός
Η... ξηρασία τελείωσε τη σεζόν 1946-47 με προπονητή των George Kay, ο οποίος έφερε δύο νεαρούς παίχτες, τον Billy Liddell και τον Bob Paisley ενώ με την προσθήκη του πολύ μεγάλου στράικερ Albert Stubbins ο τίτλος του πρωταθλητή Αγγλίας επιστρέφει στη Λίβερπουλ. Τρία χρόνια αργότερα ήρθε ακόμα μια επιτυχία για τους «κόκκινους» αφού με δύο γκολ των Liddell και Paisley αποκλείει στα ημιτελικά του Κυπέλλου την Έβερτον στο παραδοσιακό ντέρμπι του Μερσεϊσάιντ. Αντίπαλος στον τελικό ήταν η Αρσεναλ που κατέκτησε τον θεσμό με το αξιοσημείωτο της ιστορίας να είναι ότι στο ματς με τους «κανονιέρηδες» o Paisley τέθηκε εκτός ομάδας από το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου. Η απογοήτευση του Άγγλου από τη συμπεριφορά της ομάδας ήταν έκδηλη και σκεφτόταν πολύ σοβαρά να αποχωρήσει. Την ίδια εποχή το συμβούλιο ανακοίνωσε ότι η ομάδα δεν είναι σε θέση να προσαρμοστεί με τη νέα εποχή και αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον υποβιβασμό που συνέβη το 1954 με το χειρότερο ρεκόρ στην κατηγορία.
Ο «χρυσοφόρος» Bill Shankly
Το 1959 η διοίκηση της Λίβερπουλ δίνει τα ηνία της τεχνικής ηγεσίας στον Bill Shankly, ο οποίος ζήτησε και πήρε τον πλήρη έλεγχο των μεταγραφών. Έπειτα από μικρό χρονικό διάστημα και αφού προσαρμόστηκε αναγνώρισε το ταλέντο του προπονητικού προσωπικού που απαρτιζόταν από τους Paisley, Fagan και Bennett. Το 1962 οι «κόκκινοι» επιστρέφουν στην πρώτη κατηγορία αφού κατέκτησαν τον τίτλο της δεύτερης. Ο πρώτος στόχος υλοποιήθηκε (άνοδος) και ο αμέσως επόμενος που έθεσε ο Shankly ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Χρειάστηκαν μόλις δύο σεζόν. Το 1964 το πρωτάθλημα επέστρεψε στο μεγάλο λιμάνι της Αγγλίας ενώ την επόμενη χρονιά δοκιμαζόταν στην Ευρώπη κάτι πρωτόγνωρο για αυτήν. Η διαδρομή της στο κύπελλο πρωταθλητριών ομάδων τελείωσε νωρίς αλλά η κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας έφερε χαμόγελα στο λιμάνι. Στον τελικό του Γουέμπλεϊ η Λίβερπουλ νίκησε τη Λιντς με 2-1 αλλά o Shankly ήθελε την ευρωπαϊκή καταξίωση. Το 1965 στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων απέναντι στην Ντόρτμουντ η Λίβερπουλ δεν κατάφερε να κερδίσει έναν ευρωπαϊκό τίτλο. Την περίοδο 1965-66 κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλήματος και μετά από εφτά πέτρινα χρόνια το κατέκτησε ξανά το 1973. Την ίδια χρονιά ήρθε η πολυπόθητη καταξίωση και στην Ευρώπη με την κατάκτηση του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Την αμέσως επόμενη χρονιά επανέκτησε το κύπελλο Αγγλίας μετά το θριαμβευτικό 3-0 επί της Νιούκαστλ στον τελικό και λίγο καιρό μετά τον τελικό ο Shankly σε συνέντευξη Τύπου ανακοίνωσε ότι θα αποσυρόταν από τα προπονητικά ηνία της ομάδας.
Η ευρωπαϊκή καταξίωση...
Ο αντικαταστάτης του Shankly ήταν o παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της Λίβερπουλ, Bob Paisley που δήλωνε τότε «Είμαι εδώ ως κατά συνθήκη προπονητής- δεν νομίζω να είμαι σε αυτή τη θέση για πολύ καιρό». Ο Paisley θα ταίριαζε απόλυτα στη διαφήμιση με την ατάκα «καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς». Ο Αγγλος στηρίχτηκε σε συστήματα του Shankly, για να μπορέσει η ομάδα να προχωρήσει. Το 1976 η Λίβερπουλ κατακτά το πρωτάθλημα αλλά και το κύπελλο ΟΥΕΦΑ για δεύτερη φορά. Τα καλύτερα όμως ήρθε έναν χρόνο μετά αφού ο τίτλος πήγε και πάλι στο «Άνφιλντ» ενώ προστέθηκε στη συλλογή των «κόκκινων» και το κύπελλο Πρωταθλητριών. Στη Ρώμη η Λίβερπουλ απέναντι στην πρωταθλήτρια Γερμανίας, Γκλάντμπαχ επικράτησε με 3-1. Το 1978 μπορεί το πρωτάθλημα χάθηκε από την Νότιγχαμ Φόρεστ αλλά το κύπελλο Πρωταθλητριών παρέμεινε στο «Άνφιλντ» καθώς στον τελικό που πραγματοποιήθηκε στο «Γουέμπλεϊ» νίκησε την Μπριζ με 1-0 με σκόρερ τον Νταλγκλίς. Το 1979 και το 1980 ο τίτλος στην Αγγλία βάφτηκε κόκκινος και το 1981 στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Παρίσι η Ρεάλ Μαδρίτης ηττήθηκε με 1-0 με τη Λίβερπουλ να βάζει στην τροπαιοθήκη της το τρίτο τρόπαιο πρωταθλητριών μέσα σε τέσσερα χρόνια. Αξιο αναφοράς είναι ότι η Λίβερπουλ από το 1980 ως και το 1984 κατακτούσε συνεχώς και το League Cup.
Η μαγική χρονιά του 1984...
Η μαγική χρονιά όμως ήταν την σεζόν 1983-84. Η ομάδα με προπονητή τον Joe Fagan κατέκτησε το πρωτάθλημα, το League Cup και το κύπελλο Πρωταθλητριών ομάδων. Στον ευρωπαϊκό τελικό η Λίβερπουλ νίκησε την Ρόμα με πέναλτι του Άλαν Κένεντι. Την επόμενη χρονιά οι «κόκκινοι» φτάνουν και πάλι ως το τέλος έχοντας ως αντίπαλο μια άλλη ιταλική ομάδα, τη Γιουβέντους, αλλά τότε γράφτηκε ένα από τα τραγικότερα δράματα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Η «Κυρία» κατέκτησε το κύπελλο με ένα πέναλτι, που δεν έγινε ποτέ, του Μισέλ Πλατινί αλλά στις εξέδρες του Χέιζελ χάθηκαν 39 ζωές, κυρίως Ιταλών φιλάθλων. Μετά από αυτό το γεγονός η τότε πρωθυπουργός της Αγγλίας, Μάργκαρετ Θάτσερ αποφάσισε τον αποκλεισμό όλων των αγγλικών ομάδων από τα κύπελλα Ευρώπης για πέντε χρόνια. Λόγω των γεγονότων στο Βέλγιο αποσύρθηκε ο Fagan από προπονητής και πήγε σε άλλο πόστο με τον Νταλγκλίς να είναι παίκτης- προπονητής. Ο Νταλγκλίς κατάφερε την περίοδο 1985-86 να κάνει το νταμπλ ενώ ένας ακόμα τίτλος ήρθε το 1988.
To τελευταίο πρωτάθλημα...
Σιγά-σιγά η τραγωδία του Χέιζελ ξεχνιόταν αλλά θα ερχόταν μία νέα μεγαλύτερη τραγωδία. Το 1989 στο γήπεδο Χίλσμπορο του Σέφιλντ, κατά τη διάρκεια του ημιτελικού του κυπέλλου Αγγλίας, σκοτώθηκαν 96 φίλοι της Λίβερπουλ. Αυτή η τραγωδία ήταν από τις μεγαλύτερες που βίωσε το σύγχρονο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Παρόλα αυτά η ομάδα ξεπέρασε και αυτό το σοκ και κατέκτησε το κύπελλο Αγγλίας. Ο Νταλγκλίς χάρισε το τελευταίο πρωτάθλημα στην Λίβερπουλ μέχρι σήμερα την περίοδο 1989- 90. Η αποχώρησή του το 1991 ήταν μία μεγάλη έκπληξη για τους παράγοντες της ομάδας.
Η σύγχρονη ιστορία...
Η καλύτερη χρονιά της ομάδας τα τελευταία χρόνια ήταν με προπονητή τον Ουγιέ με την κατάκτηση τριών τίτλων μέσα σε μία χρονιά. Ο πρώτος ήρθε τον Φεβρουάριο του 2001 στον τελικό του Λιγκ Καπ με αντίπαλο τη Μπέμιγχαμ και επικράτηση στα πέναλτι. Στη συνέχεια ήρθε και η κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας απέναντι στην Αρσεναλ ενώ τέσσερις μέρες μετά η Λίβερπουλ πήγε στο Ντόρτμουνντ για να αντιμετωπίσει στον τελικό του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ την Αλαβές και επικράτησε με 5-4, σε έναν από τους καλύτερους τελικούς όλων των εποχών. Η χρονιά ολοκληρώθηκε με την 3η θέση στη Πρέμιερ Λιγκ ενώ ξεκίνησε ιδανικά και η νέα χρονιά με την καάκτηση στον τελικό του Τσάριτι Σιλντ επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αλλά και η νίκη στον τελικό του Σούπερ Καπ Ευρώπης απέναντι στη Μπάγερν Μονάχου. Από το 2004 στο τιμόνι της Λίβερπουλ βρίσκεται ο Ράφα Μπενίτεθ. Ο Ισπανός δεν έχει καταφέρει να πάρει το πρωτάθλημα Αγγλίας αλλά ανέβασε τηους κόκκινους στην κορυφή της Ευρώπης. Ηταν το 2005 στο τελικό της Κωνσταντινούπολης όταν η κόκκινη αρμάδα έχανε από τη Μίλαν με 3-0 αλλά κατάφερε να ισοφαρίσει και να κατακτήσει το τρόπαιο στη διαδικασία των πέναλτι..
Οι τραγωδίες
Η ομάδα του Λάνκασαϊρ έχει συνδεθεί με δύο από τις μεγαλύτερες τραγωδίες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Η πρώτη έγινε στις 29 Μαΐου του 1985 όταν ο τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών μεταξύ της Λίβερπουλ και της Γιουβέντους στο «Χέιζελ» εξελίχθηκε σε μία τραγωδία άνευ προηγουμένου. 39 οπαδοί βρήκαν φρικτό θάνατο και εκατοντάδες τραυματίστηκαν. Η δεύτερη έγινε στο «Χίλσμπορο» στις 15η Απριλίου 1989 στο μεγάλο ημιτελικό του κυπέλλου Αγγλίας με τη Νότιγχαμ Φόρεστ στο Γήπεδο της Σέφιλντ όπου 96 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 766 τραυματίστηκαν.
Ο Ύμνος
Ο ύμνος της Λίβερπουλ, με τίτλο «You'll Never Walk Alone» θεωρείται ένα από τα πιο γνωστά ποδοσφαιρικά τραγούδια και έχει συνδεθεί άμεσα με τα 96 θύματα του Χίλσμπορο. Την πατρότητα αυτού του τραγουδιού διεκδικούν αρκετοί φίλαθλοι άλλων ομάδων, όπως αυτοί της Σέλτικ και της Φούλαμ, όμως χωρίς αμφιβολία είναι το τραγούδι που έχει ταυτιστεί, πλέον, με τη Λίβερπουλ. Πρόκειται για ένα τραγούδι, που πρωτoακούστηκε στο μιούζικαλ «Carousel», που έγινε χιτ από το Τζέρι Μάρσντεν και τους «Pacemakers» από το Λίβερπουλ και που από την δεκαετία του '60 αποτελεί το τραγούδι-σύμβολο για το Ανφιλντ.
You'll Never Walk Alone
When you walk through a storm
Hold your head up high,
And don't be afraid of the dark.
At the end of a storm,
There's a golden sky,
And the sweet silver song of a lark.
Walk on through the wind, Walk on through the rain,
Though your dreams be tossed and blown...
Walk on, walk on, with hope in your heart,
And you'll never walk alone... You'll never walk alone.
Walk on, walk on, with hope in your heart,
And you'll never walk alone...
You'll never walk alone.
Τα ρεκόρ
Ρεκόρ Προσέλευσης Θεατών : 61,905 με Γουλβς Wolves, 4ος γύρος Κυπέλου στις 2-2-1952
Ρεκόρ νίκης σε αγώνα Πρωταθλήματος : 10-1 με Ρόδεραμ, Β Κατηγορία στις 18-2-1896
Ρεκόρ νίκης σε διοργάνωση κυπέλου : 11-0 με Στρόμσγκοντσετ, Κύπελλο κυπελλούχων, 1ος γύρος, 1ο παιχνίδι στις 7-9-1974
Περισσότερα γκολ σε μία σεζόν : 106, Β Κατηγορία το 1895-96
Περισσότερα γκόλ πρωταθλήματος από παίκτη σε μία σεζόν : 41, R. Hunt το 1961-62
Περισσότερα γκόλ πρωταθλήματος από παίκτη σε σύνολο : 245, R. Hunt απο το 1959 μέχρι το 1969
Περισσότερες συμμετοχές στο πρωτάθλημα : 640 I. Callaghan απο το 1960 μέχρι το 1978
Οι Τίτλοι
Πρέμιερ Λιγκ (18)
1901, 1906, 1922, 1923, 1947, 1964, 1966, 1973, 1976, 1977, 1979, 1980, 1982, 1983, 1984, 1986, 1988, 1990
Κύπελλο Αγγλίας- FA CUP (7)
1965, 1974, 1986, 1989, 1992, 2001, 2006
Λιγκ Καπ Αγγλίας (8)
1981, 1982, 1983, 1984, 1995, 2001, 2003, 2012
FA Charity / Community Shield (15)
1964, 1965, 1966, 1974, 1976, 1977, 1979, 1980, 1982, 1986, 1988, 1989, 1990, 2001, 2006
UEFA Champions League (5)
1977 3-1 εναντίον της Borussia Monchengladbach
1978 1-0 εναντίον της Club Brugge
1981 1-0 εναντίον της Real Madrid
1984 1-1 (4-2 στα πέναλτι) εναντίον της AS Roma
2005 3-3 (3-2 στα πέναλτι) εναντίον της AC Milan
Κύπελλο UEFA (3)
1973, 1976, 2001
Ευρωπαικό Σούπερ Καπ (3)
1977, 2001, 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου