Σε μία ιδιαίτερη «διαδικασία» βρίσκεται το τελευταίο διάστημα η ΑΕΛ, σε ένα «μπερδεμένο» σκηνικό που τα συναισθήματα είναι τόσο έντονα και εναλλαγές τους γίνονται ανά δευτερόλεπτο, που πραγματικά δεν μπορείς να καθαρίσεις στο μυαλό σου ποιο ακριβώς συναίσθημα επικρατεί.
Όσοι έζησαν από κοντά ή και από μακριά τη σαββατιάτικη αναμέτρηση στην Πάτρα, σαφέστατα θα πρέπει να είπαν «ε, αυτό δεν πρόκειται να το ξαναζήσουμε», αλλά για αναρωτηθείτε, δεν είπατε, είπαμε τα ίδια στα ματς με τον Εργοτέλη, με τον Κισσαμικό, με την Καλλιθέα;
Αν όχι ακριβώς το ίδιο, κάτι παρόμοιο σίγουρο. Μάλλον η φετινή ΑΕΛ θέλει να μας οδηγήσει να ζήσουμε στα… άκρα, αλλά μάλλον θα πρέπει κάποια στιγμή να μας λυπηθεί, γιατί δεν ξέρουμε πως θα βγάλουμε τη χρονιά.
Μπορεί όμως το αήττητο, μπορεί ο βαθμός στην Πάτρα έτσι όπως ήρθε να αποτελέσουν την «ασπίδα» ή το «χαλάκι» αν θέλετε που θα μας… απαγορεύσει να ασχοληθούμε ενδελεχώς με την αγωνιστική εικόνα της ΑΕΛ; Νομίζω πως όχι, θεωρώ ότι πρέπει να εστιάσουμε και εμείς σε όλα εκείνα που μας προβληματίζουν.
Όσοι έζησαν από κοντά ή και από μακριά τη σαββατιάτικη αναμέτρηση στην Πάτρα, σαφέστατα θα πρέπει να είπαν «ε, αυτό δεν πρόκειται να το ξαναζήσουμε», αλλά για αναρωτηθείτε, δεν είπατε, είπαμε τα ίδια στα ματς με τον Εργοτέλη, με τον Κισσαμικό, με την Καλλιθέα;
Αν όχι ακριβώς το ίδιο, κάτι παρόμοιο σίγουρο. Μάλλον η φετινή ΑΕΛ θέλει να μας οδηγήσει να ζήσουμε στα… άκρα, αλλά μάλλον θα πρέπει κάποια στιγμή να μας λυπηθεί, γιατί δεν ξέρουμε πως θα βγάλουμε τη χρονιά.
Μπορεί όμως το αήττητο, μπορεί ο βαθμός στην Πάτρα έτσι όπως ήρθε να αποτελέσουν την «ασπίδα» ή το «χαλάκι» αν θέλετε που θα μας… απαγορεύσει να ασχοληθούμε ενδελεχώς με την αγωνιστική εικόνα της ΑΕΛ; Νομίζω πως όχι, θεωρώ ότι πρέπει να εστιάσουμε και εμείς σε όλα εκείνα που μας προβληματίζουν.
Ειδικά
Θα προσπαθήσω να καταγράψω κάποια από τα όσα προβλημάτισαν στην Πάτρα αρχικά, εκεί που είδαμε την ΑΕΛ που το ισχυρό της «όπλο» είναι η μεσοεπιθετική της γραμμή να μην κάνει ούτε μία τελική στο πρώτο ημίχρονο και ελάχιστες στην επανάληψη.
Δυστυχώς το Σάββατο η ΑΕΛ παρουσιάστηκε στο Παμπελοποννησιακό, μετά το πρώτο 45λεπτο και θα πρέπει να αισθάνεται και τυχερή που δεν βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Τρίτη πάσα οι «βυσσινί» δεν είχαν σε αυτό το διάστημα, λάθη πάμπολλα και αβίαστα έκαναν και ορισμένοι εξ αυτών θεώρησαν ότι έχουν τις ικανότητες να γίνουν «ήρωες» και δεν μπορούσαν να ξεμπερδέψουν το ομαδικό καλό με τη δική τους ατομική παρουσία.
Μία μεσαία γραμμή που δεν μπορούσε να αναχαιτίσει, που δεν μπορούσε να προωθήσει το παιχνίδι και ουσιαστικά ήταν απούσα κι αυτό συνεπάγεται μία ομάδα κομμένη στα δύο.
Όμως… Προσέξτε λίγο πως έρχεται αυτή η «αστραπιαία εναλλαγή συναισθημάτων». Εκεί που είσαι στα… πατώματα και δεν ξέρεις πως μπορεί να έρθει η απάντηση, βλέπεις μία ομάδα με παίκτη λιγότερο στην επανάληψη να πατά καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο και ουσιαστικά να μην απειλείται, αλλά να προσπαθεί να απειλεί.
Έλλειψη σταθερότητας στην απόδοση το λέμε αυτό ή όχι; Και πραγματικά το λέω, ότι δεν θέλω να σταθώ στον κάκιστο Μιχαηλίδη του πρώτου ημιχρόνου.
Θα προσπαθήσω να καταγράψω κάποια από τα όσα προβλημάτισαν στην Πάτρα αρχικά, εκεί που είδαμε την ΑΕΛ που το ισχυρό της «όπλο» είναι η μεσοεπιθετική της γραμμή να μην κάνει ούτε μία τελική στο πρώτο ημίχρονο και ελάχιστες στην επανάληψη.
Δυστυχώς το Σάββατο η ΑΕΛ παρουσιάστηκε στο Παμπελοποννησιακό, μετά το πρώτο 45λεπτο και θα πρέπει να αισθάνεται και τυχερή που δεν βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Τρίτη πάσα οι «βυσσινί» δεν είχαν σε αυτό το διάστημα, λάθη πάμπολλα και αβίαστα έκαναν και ορισμένοι εξ αυτών θεώρησαν ότι έχουν τις ικανότητες να γίνουν «ήρωες» και δεν μπορούσαν να ξεμπερδέψουν το ομαδικό καλό με τη δική τους ατομική παρουσία.
Μία μεσαία γραμμή που δεν μπορούσε να αναχαιτίσει, που δεν μπορούσε να προωθήσει το παιχνίδι και ουσιαστικά ήταν απούσα κι αυτό συνεπάγεται μία ομάδα κομμένη στα δύο.
Όμως… Προσέξτε λίγο πως έρχεται αυτή η «αστραπιαία εναλλαγή συναισθημάτων». Εκεί που είσαι στα… πατώματα και δεν ξέρεις πως μπορεί να έρθει η απάντηση, βλέπεις μία ομάδα με παίκτη λιγότερο στην επανάληψη να πατά καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο και ουσιαστικά να μην απειλείται, αλλά να προσπαθεί να απειλεί.
Έλλειψη σταθερότητας στην απόδοση το λέμε αυτό ή όχι; Και πραγματικά το λέω, ότι δεν θέλω να σταθώ στον κάκιστο Μιχαηλίδη του πρώτου ημιχρόνου.
Γενικά
Και δεν θέλω να σταθώ για τον εξής λόγο, γιατί η προχθεσινή εμφάνιση της ΑΕΛ δεν ήταν η «εξαίρεση στον κανόνα». Καταγράφει μία σειρά αγώνων η λαρισινή ομάδα που παρουσιάζει τα ίδια συμπτώματα, να «πετά» μεγάλα χρονικά διαστήματα και όταν βρίσκεται με την… πλάτη στον τοίχο να δείχνει τι μπορεί να πετύχει.
Θεωρώ λοιπόν ότι υπάρχει διάχυτη η πίστη στην ομάδα για τις ικανότητές της, αλλά πίστη ότι μπορούν να πάρουν το θετικό αποτέλεσμα κόντρα σε οποιαδήποτε ομάδα και κάτω υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Δεν είναι όμως καιρός να δούμε και ένα καλό παιχνίδι από τους «βυσσινί», για να διατηρηθεί στα ύψη η πίστη μας για την κατάκτηση του μεγάλου στόχου;
Και δεν θέλω να σταθώ για τον εξής λόγο, γιατί η προχθεσινή εμφάνιση της ΑΕΛ δεν ήταν η «εξαίρεση στον κανόνα». Καταγράφει μία σειρά αγώνων η λαρισινή ομάδα που παρουσιάζει τα ίδια συμπτώματα, να «πετά» μεγάλα χρονικά διαστήματα και όταν βρίσκεται με την… πλάτη στον τοίχο να δείχνει τι μπορεί να πετύχει.
Θεωρώ λοιπόν ότι υπάρχει διάχυτη η πίστη στην ομάδα για τις ικανότητές της, αλλά πίστη ότι μπορούν να πάρουν το θετικό αποτέλεσμα κόντρα σε οποιαδήποτε ομάδα και κάτω υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Δεν είναι όμως καιρός να δούμε και ένα καλό παιχνίδι από τους «βυσσινί», για να διατηρηθεί στα ύψη η πίστη μας για την κατάκτηση του μεγάλου στόχου;
Νίκος Ι. Ασπρούδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου